Witam bardzo serdecznie na moim blogu poświęconemu w głównej mierze Japonii, jej kulturze i zwyczajom. Moj blog jest w miarę niekonwencjonalny, gdyż nie mogę podzielić się z wami własnymi doświadczeniami z Kraju Kwitnącej Wiśni. Dlaczego? – Spytacie. Otóż dlatego, że nigdy w Japonii nie byłam. To po co zakładać blog o Japonii, skoro się nic nie widziało ani niczego nie doświadczyło? Odpowiedź jest prosta, każdy z nas marzy, każdy z nas się czymś fascynuje i choć moja wiedza w większości nie pochodzi z własnych doświadczeń a została przeze mnie zdobyta poprzez lata zgłębiania tematu, chciałabym się nią z wami podzielić, a także moimi przeżyciami.
Japonia od dziecka mnie fascynowała, zaczęło się niewinnie i całkiem nieświadomie, kiedy to oglądałam bajki na różnych kanałach telewizji. Pamiętam, że ulubionymi seriami były „Yattaman”, „Czarodziejskie zwierciadełko” czy „Tsubasa”. Urodziłam się w latach 80tych, kiedy Internet jeszcze nie istniał a jego początki sięgają roku 1991. Telewizja była jedynym środkiem przekazu do ktorego wiekszosc ludzi mialo dostep. Od samego początku byłam fanką wielkookich postaci z bajek, ale też nigdy nie zastanawiałam się nad ich pochodzeniem.
Aż do pewnego pięknego popołudnia we wrześniu 1995 roku nie wiedziałam jak bardzo odmieni się moje życie. Co się wtedy wydarzyło? – zapytacie. W tym czasie miała miejsce emisja pierwszego odcinka „Czarodziejki z Księżyca”. Banalne, powiecie, a jednak ta zwykła bajka, nazywana przez większość ludzi w Polsce, głupimi chińskimi bajkami, wywróciła mój świat do góry nogami. Czy znacie to uczucie, kiedy wasze serce galopuje jak szalone, kiedy na niczym nie możecie się skupić, kiedy nic nie ma zanczenia a jedyne o czym myślicie to emisja kolejnego odcinka? Brzmi jak obłęd, prawda? Miałam wtedy jedynie 9 lat, a ta „bajka” stała się całym moim światem. Zapoczątkowała moją fascynacje Japonią, zachęciła do próby nauki języka japońskiego, jego alfabetu, eksploracji kultury i zwyczajów. To dużo jak na małe dziecko, prawda? Spytacie się czy umiem mówić w języku Japońskim? Odpowiedź brzmi, nie. Nie byłam w stanie nauczyć sie sama trudnej gramatyki i skomplikowanych znaków a plany studiowania japonistyki w późniejszym okresie zostały dość brutalnie zweryfikowane przez życie. Wróćmy jednak do okresu mojego dzieciństwa. Może wydawać się to dziwne dla ludzi w XXI wieku, ale to uczucie nieopisanego szczęścia związanego z tym okresem mojego życia towarzyszy mi do dziś, jak i również moja miłość i fascynacja Japonią.
Na tym nie kończy się moja opowieść. Kolejne posty będą opowiadać o moich doświadczeniach z Pen Pals (możesz przeczytać ten artykuł TUTAJ)oraz elementami kultury którymi się w tamtym czasie interesowałam.
Mam nadzieję, że podobał wam się mój wpis, a może i wy macie podobne przeżycia z okresu waszej młodości i fascynacji Japonią? Pamiętajmy, że nie wszyscy ludzie mają możliwość urzeczywistnić swoje marzenia z różnych powodów, ale nikt nam nie zabroni marzyć, ani spełniać swoich marzeń innymi sposobami. Wycieczka do Japonii jest ciągle na mojej liście priorytetów 😉
I hope you get to visit Japan sometime soon after all of these years dreaming to get there.
ReplyDeleteThank you so much!
ReplyDelete